جنس نانوالیاف معمولاً پلیمری است. پلیمرها دمای ذوب پایینی دارند و در حرارت بالا ممکن است ماهیت فیزیکی و شیمیایی خود را از دست بدهند. پلیمرها با حرارت دادن ذوب می شوند و در این حالت می توان آنها را به شکل دلخواه درآورد و همزمان جامد کرد، به عبارت دیگر این مواد قابل قالبریزی و انعقاد هستند. تبدیل یک محلول پلیمری به جامد همزمان با شکل دادن به پلیمر فرایند معمولی است که برای تولید خیلی از پلاستیکها، ظروف، فوم ها و الیاف استفاده می شود و به همین دلیل آشنایی عامه با نام پلاستیک بیشتر از خود پلیمر است، در حالی که پلاستیک نوع خاصی از پلیمرها است. مواد پلیمری چه از نوع طبیعی- مثل پنبه- و چه از نوع مصنوعی - مانند پلی استر- از مجموعه هایی متشکل از زنجیره های بلند تسبیح مانند درست شده اند؛ دانه های این تسبیح معمولا از جنس کربن و هیدروژن است. اگر در حالت نیمه مایع، پلیمری را تا ابعاد نانومتری نازک کنیم و در چند لحظه آن را خشک و جامد کنیم، الیاف محکم شده و از هم گسیخته نمی شوند. این روش ساده نانوالیاف را می سازد.