اوربیتال : به فضایی سه بعدی در اطراف هستهٔ اتم که بیشترین احتمال حضور الکترون ( بیش از 90درصد) در آن است، اوربیتال می‌گویند.

اوربیتال s: اوربیتال‌های s دارای تقارن کروی می‌باشند. تراز n=1 حداکثر دارای دو الکترون است. بنابراین تراز فرعی 1s و 2s و 3s و... هم تقارن کروی دارند، با این تفاوت که اندازهٔ آنها بزرگتر از اوربیتال 1s می‌باشد.

اوربیتال p: اوربیتال p از سه اوربیتال فرعی تشکیل شده است. هر اوربیتال p به شکل دو کره تغییر شکل یافته است که می‌توان آنها را در امتداد یکی از محورهای سه گانهٔ مختصات (z,y,x) تصور کرد. از این رو اوربیتال‌های p را با py ،px و pz مشخص می‌کنند که در سه جهت مختلف قرار گرفته‌اند. اوربیتال‌های p از لحاظ انرژی برابرند و در غیاب میدان مغناطیسی نمی‌توان تفاوتی بین الکترون‌هایی که این اوربیتال‌ها را اشغال کرده‌اند قایل شد. ولی در بررسی‌های طیفی که تحت تاثیر یک میدان مغناطیسی قرار می‌گیرند، هر اوربیتال p به سه خط شکافته می‌شود.

اوربیتال‌های d: از ۵ اوربیتال فرعی تشکیل شده‌اند که جهت گیری‌های متفاوتی در فضا دارند، ولی از لحاظ انرژی باهم هم‌ارز هستند.

اوربیتال های f: نمودار تغييرات تابع موج زاويه‌اي اوربيتالهاي ، وضعيت پيچيده‌اي دارد.