شیمی123

در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990 ، دانشمندان به کشف موارد فوق‌العاده نایل آمدند. مولکول ساده اما بسیار سمی نیتریک اکسید در بسیاری از پستانداران از جمله انسان سنتز شده و اعمال بیولوژیکی مهمی را انجام می‌دهد. ماکروفاگها یا به عبارت دیگر سلولهای مربوط به سیستم دفاعی بدن در حضور اسید نیتریک، باکتریها و سلولهای بدخیم را از بین می‌برند. نیتریک اکسید از اکسایش کاتالیز شده آنزیمی در بدن ایجاد می‌شود.

نیتریک اکسید ، توسط سلول به دیواره داخلی مویرگهای خونی ، آزاد شده و باعث شل شدن الیاف ماهیچه‌های مجاور می‌شود. این کشف در سال 1987 تاثیر نیترو گلیسیرین و سایر نیتراتهای آلی را در درمان آنژین و سایر حمله‌های قلبی توضیح می‌دهد. این مواد به صورت متابولیتی به NO تبدیل می‌شوند و این ماده وارد رگهای خونی می‌شود.

مطالعات اخیر ، نقش نیتریک اکسید را به عنوان انتقالگر عصبی در مغز و شاید به عنوان خالق حافظ روشن می‌سازد. به صورتی دیگر ، NO همچنین یک مخدر اعصاب است که آزاد شدن بدون کنترل آن ، می‌تواند باعث از بین رفتن وسیع سلولها شده ، سکته مغزی و یا ناهنجاریهای مغزی از قبیل بیماریهای آلزایمر و هاننتیگون را به همراه داشته باشد. در واقع پس از حمله اولیه مغزی در موش N² - نیتروزو ، L - آرژینین که از سنتز NO جلوگیری می‌کند، ضایعات مغزی را کاهش داده است. چنین مطالعاتی در زمینه خواص درمانی در این شرایط توجه زیادی را جلب کرده است.

اتانول، نوعی منبع تجدید شونده انرژی محسوب می‌شود. اما استفاده از اتانول حاصل از منابع زیست توده ، به عنوان ماده سوختنی به فرآیند ، پر هزینه بوده و به انرژی برای خارج سازی آب همراه آن نیاز دارد. برای تولید هیدروژن از اتانول آبدار، محققان روشی پیشنهاد کرده‌اند که شامل اکسایش جزئی آن در مجاورت کاتالیزگرهای رودیم یا رودیم - سدیم است.

واکنش در دمای 700 درجه سانتیگراد انجام می‌گیرد و از آنجا که این فرآیند گرمازا می‌باشد، لازم است که مخلوط اولیه فقط تا 140 درجه سانتیگراد گرم شود تا واکنش شروع شود. تنها محصول فرعی این فرایند CO₂ است و دیگر اینکه مقداری از هیدروژن از آب بدست آمده است. چنین مجموعه‌ای سوار بر وسایل نقلیه ، برای تبدیل سوخت مایع به هیدروژن ، می‌تواند جانشین منبع ذخیره هیدروژن در وسایل نقلیه دارای باطری، سوخته شود.