ماریو مولینا

اولین بار در سال 1978 بود که ماریو مولینا و شروود رولند یافته های خود را درباره ی تاثیر CFCها بر لایه ی اوزون منتشر کردند . این یافته ها بعداً منجر به کشف حفره‌ی اوزون بر فراز قطب جنوب گردید . نتایج این کشف‌ها منجر به دریافت جایزه ی نوبل شیمی توسط سه پژوهشگر : مولینا ، رولند و پل کروتزن گردید . مولینا اولین دانشمند مکزیکی‌تباری است که جایزه ی نوبل را در شیمی دریافت کرده است.

ماریو مولینا در 19 مارس سال 1943 در مکزیکوسیتی متولد شد . پدرش ، روبرتو مولینا پاسکوئل ، یک حقوقدان و یک دیپلمات بود و در استرالیا ، فیلیپین و اتیوپی سفیر بود .

ماریو تحصیلات ابتدایی و دبیرستانش را در مکزیکوسیتی کامل کرد . وی قبل از دوران دبیرستان نیز به آزمایش ها و دستگاههای علمی مثل میکروسکوپ علاقه مند بود . به طوری که بخشی از حمام خانه‌شان را به آزمایشگاه تبدیل کرده بود و زمان زیادی را صرف آزمایش های شیمیایی می کرد . عمه اش ، استر مولینا ، یک شیمیدان بود و به زودی متوجه علاقه‌ی شدید ماریوی جوان به شیمی شد و به او در انجام برخی آزمایش‌ها کمک می کرد . nasrollahi5.blogfa.com

وقتی ماریو 11 ساله بود ، به مدرسه‌ای شبانه روزی در سوییس فرستاده شد . هر چند که مهارتش در نواختن ویولن او را به حرفه‌ی موسیقی سوق می داد ، اما علاقه‌ی شدیدش به شیمی سبب شد تا یک محقق شیمی شود . او در سال 1960 در رشته‌ی مهندسی شیمی در دانشگاه خودگردان ملی مکزیک (UNAM) ثبت نام کرد . پس از فارغ‌التحصیلی ، او تلاش کرد تا مدرک Ph.D. اش را در رشته‌ی شیمی فیزیک بگیرد . او به جاهای مختلفی از جمله آلمان و فرانسه رفت و پس از بازگشت به مکزیک ، در UNAM به عنوان استادیار مشغول به کار شد . در سال 1968 برای ادامه ی تحصیلاتش در رشته ی شیمی فیزیک به دانشگاه برکلی در کالیفرنیا رفت . در دانشگاه برکلی به طور جدی با تعارض علم زندگی انسانی مواجه شد و از این که پژوهش های زیادی در جهت اهداف تخریبی ( مثل توسعه ی جنگ افزارها ) انجام می شود ، منقلب شد . مولینا تصمیم گرفت بر روی پروژه هایی کار کند که با زندگی جامعه سازگار باشد . او در سال 1972 مدرک دکترای خود را گرفت و یک سال دیگر هم به تحقیقات خود در برکلی ادامه داد . nasrollahi5.blogfa.com

مولینا در سال 1972 به ارواین کالیفرنیا رفت و برای پژوهش های فوق‌دکترا به گروهی به سرپرستی شروود رولندز پیوست . در اینجا بود که پژوهش هایش را بر روی CFCها آغاز کرد . قبلاً مشخص شده بود که CFCها در هواکره تجمع می یابند ، لذا مولینا به دنبال سرنوشت آن ها بود . شروود و مولینا دریافتند که CFCها ی انتقال یافته به سطوح بالایی هواکره ، توسط تابش نور خورشید تخریب می شوند و اتم های کلر را آزاد می کنند و این اتم‌ها اوزون را تخریب می کنند .

پس از انتشار مقاله‌ای در مجله‌ی Nature در سال 1974 توسط مولینا و شروود ، انجمن علمی بزرگتری شکل گرفت . گام بعدی گردهم‌آیی دانشمندان ، ساستمداران و اصحاب رسانه درباره‌ی حفاظت از لایه‌ی اوزون بود . پس از مقاومت های فراوان از طرف صنایع ، نهایتاً تلاش ها برای کاهش استفاده از CFCها آغاز شد . مطالعات بعدی در این زمینه ، منجر به دریافت جایزه ی نوبل شیمی گردید . nasrollahi5.blogfa.com

ماریو مولینا در بین سالهای 1974 تا 2004 به موقعیت های مختلفی نائل آمد که از آن جمله می توان به : پست های پژوهشی و تدریس در UC ارواین ، آزمایشگاه پیشران جت و دانشگاه MIT اشاره کرد . وی همچنین در عضویت بسیاری از سازمان های حفاظت از محیط زیست می باشد و یکی از اعضای کمیته های نظارت بر علم و فناوری ریاست جمهوری ایالات متحده است .

علاوه بر جایزه ی نوبل ، مولینا ، چندین جایزه ی دیگر را نصیب خود کرده است ، از جمله : جایزه ی اسلن ، مدال ناسا برای موفقیت ویژه ی علمی ، جایزه ی جهانی 500 برای برنامه ی زیست محیطی سازمان ملل ، و همچنین جایزه ی انجمن شیمی آمریکا . وی همچنین موفق به اخذ درجات افتخاری ازدانشگاههای مکزیک ، کانادا و اروپا شده است .

در سال 2005 ، مولینا از MIT به دانشگاه سن دیه‌گو در کالیفرنیا و سپس به مکزیکوسیتی نقل مکان کرد . او هم اکنون بر روی آلودگی و کیفیت هوا در شهرها و همچنین موضوعات جهانی کار می کند . مولینا توسط رییس جمهور اوباما برای تشکیل بخشی از تیم بررسی مسائل زیست محیطی انتخاب شده است .